8.6.12


A veces me siento
como un enfermo de Parkinson
intentando dibujar sonrisas
en los rostros de los demás.

Acaban siendo irregulares       ,
                                                           torcidas
                                y
   temblorosas
.




Y a continuación, un corto que siempre recomiendo a cualquiera que necesite sonreír.




0 peregrinos perdidos:

Publicar un comentario